Honeymoon naar Curaçao: dag 6

Strand, Fort en olietanker

Na goed uitgerust te zijn gisteren besluiten we vandaag na het ontbijt aan het strand aan het hotel te gaan liggen. We kiezen een plekje bij een hangmat en een schommel onder een strohutje dat ons beschermt tegen de zon. Glenn trekt zijn snorkel aan gaat kijken welke vissen er hier zoal rondzwemmen. Op een platform dat een stukje voor de kust ligt gaat hij daarna even zonnen. Daar krijgt hij gezelschap van een Nederlandse man. Ze beginnen een gesprekje, dat onder andere gaat over het onderwijs (en de vakantieperiodes) in Nederland en België. Blijkt dat ze in Nederland 2 weken minder zomervakantie hebben en scholen dan kunnen kiezen wanneer ze die 2 weken ergens anders in het jaar inplannen. Goed idee, vindt Glenn. Ik leg me ondertussen in de hangmat. Wanneer Glenn terug aan wal is, ga ik met mijn snorkel het water in. Het kan gemakkelijk 20 jaar geleden zijn dat ik nog gesnorkeld heb. In het begin heb ik wat moeite om te ademen door dat ding, maar na enkele minuten went het wel. Er blijken hier heel mooie vissen te zitten, zowel kleintjes als hele grote.

Nadat we ons afgespoeld hebben zakken we af naar het grote winkelcentrum waar we een uitgebreide keuze hebben om te lunchen. We kiezen uiteindelijk voor een vegetarische pizza. Glenn speelt tijdens het eten een spelletje op zijn gsm waarbij hij vlaggen van landen moet raden. Hij blijft een hele tijd vastzitten op één vlag. We zullen het winkelcentrum niet verlaten vooraleer hij dat land gevonden heeft. Na lang speurwerk blijkt het de vlag van Anguilla te zijn, een eiland boven Sint-Maarten. Jawadde. Nu dat eindelijk gevonden was konden we verder. Naar Fort Beekenburg, dat ik op TripAdvisor gevonden heb en de moeite lijkt te zijn. Dat is het ook. Wat verder ligt een enorme olietanker aangemeerd. Wauw, impressionant. Wat verderop ligt op een berg het Qaurantainegebouw. Daar werden in de 19e eeuw scheepvaarders met koort verplicht in quarantaine opgenomen uit vrees dat de gele koorts zich zou verspreiden op het eiland. Helaas geraken we niet met de auto aan het gebouw. Dan maar verder naar de Direkteursbaai wat verderop. Wederom een mooi plekje voor wat kiekjes. Verder op die berg is er nog een uitkijkpunt op Santa Barabara Beach. Dat is een groot resort voor de wat rijkere mensen. Er liggen een aantal jachten aangemeerd. Er is uiteraard ook een groot golfterrein op het resort. Niet voor onze portefeuille.

Op de terugweg stoppen we nog even aan de Playa Caracasbaai, een strand vlak naast de weg waar je je eigen drank en eten mag verorberen. Dat is eerder een uitzondering hier in Curaçao. De meeste stranden worden privé uitgebaat door een bar of restaurant waar je verplicht iets moet drinken bij hen of zelfs moet betalen om het strand te betreden. Je kijkt er wel uit op die enorme olietanker. Ik zou zelf niet meteen zwemmen kort bij een vervuilend schip. We drinken er gewoon wat en komen wat tot rust.

Onderweg terug naar het hotel stoppen we nog even in Scherpenheuvel, een gehucht van Willemstad. Hier is buiten een universiteit (wel een mooi gebouw) helemaal niets te zien. Terug aangekomen in het hotel nemen we nog een douche vooraleer we weer onze voetjes onder tafel schuiven voor een heerlijk avondmaal. We kijken nog wat Netflix en duiken dan weer de lakens in.